gecenin zifir karanlığında,
herkez susarken birden yer çakılsa,
beton altlarından hızlıca alevler yükselip,
birçok kişinin canını yakarcasına,
yangın alevlerine aşk acısı adı verilse....
gözlerimde bir parıltı var,
ellerimde ise korkarcasına bir titreme,
kalbimde ise birden heycanlanma başlıyor;
aşık olduğum kişiye karşı....
aşk yalan dercesine,
aşık olmaktan korkardım aslında,
aşkı temiz giysiye benzetir,
giysinin kirlenincede aşkın bittiğine inanırdım,
gözlerim gözlerine değdiği an,
dünya başıma dönüyor, rüyaya kapılıyorum
herşeyin susupta, dudakların konuştuğu anda
işte benim kıyametim kopuyor.....